Veiligheidsanalyse en ontwikkelingstrend van voedselverpakkingsmaterialen

Voedselverpakkingen zijn het laatste proces in de moderne voedingsindustrie. Ze spelen een belangrijke rol bij het beschermen, promoten en faciliteren van de opslag, het transport en de verkoop van voedsel. Tot op zekere hoogte heeft het een directe of indirecte impact op de voedselkwaliteit, wat niet alleen de gezondheid van de consument in gevaar brengt, maar ook de gezonde ontwikkeling van de gehele voedselverpakkingsindustrie in mijn land, en zelfs van de voedingsindustrie zelf, beïnvloedt. Voedselverpakkingen zijn nauw verbonden met voedselveiligheid. Voedselverpakkingen moeten de hygiëne en veiligheid van verpakte levensmiddelen garanderen. Momenteel kunnen de in mijn land toegestane voedselcontainers en verpakkingsmaterialen worden onderverdeeld in kunststofproducten; producten van natuurlijk en synthetisch rubber; keramische en geëmailleerde containers; containers van aluminium, roestvrij staal en ijzer; glazen containers; voedselverpakkingspapier; composietfolie, composietfoliezak; bamboe en hout; katoen en linnen, enz.

Veiligheidsanalyse van voedselverpakkingsmaterialen

Plastic

Kunststof is een polymeermateriaal dat bestaat uit hoogmoleculaire polymeerhars als basiscomponent, waaraan vervolgens diverse additieven worden toegevoegd om de prestaties te verbeteren. Als rijzende ster op het gebied van verpakkingsmaterialen zijn kunststofverpakkingen de afgelopen 40 jaar uitgegroeid tot de snelst groeiende verpakkingsmaterialen ter wereld dankzij hun rijke grondstoffen, lage kosten, uitstekende prestaties, lichte gewicht en fraaie uiterlijk. De migratie en oplossing van giftige en schadelijke stoffen die in kunststofverpakkingen achterblijven, leiden tot voedselverontreiniging, voornamelijk in de volgende opzichten.

Toxiciteit van de hars zelf
De niet-gepolymeriseerde vrije monomeren, kraakproducten (vinylchloride, styreen, fenolen, nitrilrubber, formaldehyde), afbraakproducten en giftige stoffen die ontstaan door veroudering in de hars, hebben allemaal invloed op de voedselveiligheid. De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) wees erop dat niet polyvinylchloride (PVC) zelf, maar het vinylchloride (VCM) dat in PVC achterblijft, kanker kan veroorzaken na orale inname en verbiedt daarom het gebruik van PVC-producten als voedselverpakkingsmateriaal. Het vrije monomeer vinylchloride (VCM) van polyvinylchloride heeft een verdovend effect en kan leiden tot samentrekking van bloedvaten in de ledematen en pijn. Het heeft ook kankerverwekkende en teratogene effecten. Het vormt vinylchlorideoxide in de lever, dat een sterk alkylerend effect heeft en zich met DNA kan verbinden om tumoren te vormen [1]. Reststoffen in polystyreen, zoals styreen, ethylbenzeen, tolueen en isopropylbenzeen, vormen een bedreiging voor de voedselveiligheid. Styreen kan de voortplanting van ratten remmen en het gewicht van de lever en nieren verminderen. Laagmoleculair polyethyleen lost op in oliën en vetten en produceert een wasachtige geur, wat de productkwaliteit beïnvloedt. De mate waarin deze schadelijke stoffen de voedselveiligheid beïnvloeden, hangt af van de concentratie van deze stoffen in het materiaal, de dichtheid van de verbinding, de aard van het voedsel dat in contact komt met het materiaal, de tijd, temperatuur en oplosbaarheid in het voedsel.
Oppervlakteverontreiniging van plastic verpakkingen
Omdat kunststoffen snel opladen, absorberen ze gemakkelijk stof, vuil en micro-organismen, waardoor voedsel verontreinigd kan raken.
Toxiciteit van additieven zoals stabilisatoren, weekmakers en kleurstoffen die tijdens het productieproces van kunststofproducten worden toegevoegd
Een wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd door professor Li Shuguang van het Basic Medical College van de Tongji Universiteit en zijn onderzoeksteam toonde aan dat de vervuiling van het voedsel in mijn land bijna overal voorkomt. Uit het onderzoek bleek dat bijna alle merken plastic vaten eetbare olie twee weekmakers bevatten: dibutylftalaat (DBP) en dioctylftalaat (DOP), terwijl ijzeren vaten eetbare olie er bijna geen bevatten.

Verontreiniging van voedsel veroorzaakt door een groot aantal giftige additieven, zware metalen, pigmenten, virussen, enz. in illegaal gebruikte gerecyclede kunststoffen
Recycling en hergebruik van kunststofmaterialen is de algemene trend. Door de complexiteit van recyclingkanalen blijven er vaak schadelijke stoffen achter in de recyclingcontainers, waardoor het moeilijk is om volledige reiniging en verwerking te garanderen. Om de kwaliteitsgebreken van gerecyclede producten te verdoezelen, voegen sommige producten vaak een grote hoeveelheid verf toe, wat resulteert in veel resten van verfpigmenten en voedselvervuiling. Om wettelijke redenen wordt zelfs een grote hoeveelheid medisch afvalplastic gerecycled, wat een verborgen gevaar vormt voor de voedselveiligheid.
Inktvervuiling
De belangrijkste stoffen in inkt zijn pigmenten, harsen, additieven en oplosmiddelen. Inktfabrikanten houden vaak rekening met de impact van harsen en additieven op de veiligheid, maar negeren de indirecte schade die pigmenten en oplosmiddelen aan de voedselveiligheid toebrengen. Sommige inkten voegen promotoren toe, zoals siloxanen, om de hechting te verbeteren. Dergelijke stoffen zorgen ervoor dat de groep bij een bepaalde droogtemperatuur verbindingen verbreekt en stoffen zoals methanol genereert, die schadelijk zijn voor het menselijk zenuwstelsel. De inkt die op plastic voedselverpakkingen wordt gedrukt, heeft een grotere impact op de voedselveiligheid omdat sommige giftige stoffen, zoals benzeen, niet gemakkelijk verdampen. De afgelopen jaren was het slagingspercentage van plastic voedselverpakkingen op verschillende plaatsen over het algemeen laag, slechts 50% tot 60%. De belangrijkste niet-gekwalificeerde items zijn overmatige benzeenresten, enz. De belangrijkste reden voor de overmatige benzeenconcentratie is het gebruik van benzeenhoudende oplosmiddelen om de inkt te verdunnen tijdens het drukproces van plastic verpakkingen.
Lijmen voor composietfolies
Lijmen kunnen grofweg worden onderverdeeld in polyether- en polyurethaanlijmen. Polyetherlijmen worden geleidelijk uitgefaseerd, terwijl polyurethaanlijmen in twee soorten verkrijgbaar zijn: alifatische en aromatische. Lijmen kunnen ook worden onderverdeeld in lijmen op waterbasis, lijmen op oplosmiddelbasis en oplosmiddelvrije lijmen, afhankelijk van hun gebruikstype. Lijmen op waterbasis hebben geen grote impact op de voedselveiligheid, maar vanwege functionele beperkingen worden ze in mijn land niet veel gebruikt [4]. Lijmen op oplosmiddelbasis worden in mijn land nog steeds voornamelijk gebruikt [5]. Wat voedselveiligheid betreft, denken de meeste mensen simpelweg dat als het restant oplosmiddel niet hoog is, dit de voedselveiligheid niet zal beïnvloeden. In werkelijkheid is dit slechts eenzijdig. 99% van de lijmen op oplosmiddelbasis die in mijn land worden gebruikt, zijn aromatische lijmen [6]. Ze bevatten aromatische isocyanaten. Nadat voedsel in dit soort zakken is verpakt en vervolgens bij hoge temperatuur is gestoomd, kan het in het voedsel migreren en hydrolyseren tot aromatische aminen, die kankerverwekkend zijn. Mijn land heeft momenteel geen nationale norm voor lijmen die in voedselverpakkingen worden gebruikt, en de bedrijfsnormen van verschillende fabrikanten en leveranciers bevatten geen indicatoren voor het gehalte aan zware metalen. Er gelden echter wel strikte beperkingen voor aromatische aminen in buitenlandse voedselverpakkingen. Zo stelt de EU bijvoorbeeld dat de migratie minder dan 10 ppb mag bedragen.

Papier

Papieren verpakkingsmaterialen nemen een zeer belangrijke positie in op het gebied van voedselverpakkingen vanwege hun unieke voordelen. In sommige ontwikkelde landen is papier goed voor 40% tot 50% van het totale verpakkingsmateriaal, en mijn land is goed voor ongeveer 40%. Nationale normen bevatten voorschriften voor de hygiëne-indicatoren, fysische en chemische indicatoren en microbiële indicatoren van basispapier voor voedselverpakkingen. Zuiver papier is hygiënisch, niet-giftig en onschadelijk, en kan onder natuurlijke omstandigheden door micro-organismen worden afgebroken, zonder het milieu te vervuilen. De bronnen van schadelijke stoffen in papier en hun impact op de voedselveiligheid liggen voornamelijk in de volgende aspecten.

Verontreiniging veroorzaakt door de grondstoffen voor papierproductie zelf
De grondstoffen voor de productie van voedselverpakkingspapier zijn onder andere houtpulp, stropulp, enz., die residuen van pesticiden bevatten. Sommige bedrijven gebruiken een bepaald percentage gerecycled oud papier om papier te maken, omdat het gerecyclede afvalpapier weliswaar gebleekt is, maar alleen het inktpigment verwijdert, terwijl schadelijke stoffen zoals lood, cadmium en polychloorbifenylen nog steeds in de pulp achter kunnen blijven; andere bedrijven gebruiken beschimmelde grondstoffen voor de productie, waardoor het eindproduct een grote hoeveelheid schimmel bevat.
Additieven in het papierproductieproces
Papierproductie vereist het toevoegen van chemicaliën aan de pulp, zoals ondoordringbare middelen, lijmmiddelen, vulstoffen, bleekmiddelen, kleurstoffen, enz. De meeste uitgeloogde stoffen in papier zijn afkomstig van de additieven, kleurstoffen en anorganische pigmenten van de pulp. Verschillende metalen worden vaak gebruikt, en deze metalen kunnen zelfs op mg/kg-niveau oplossen en ziekten veroorzaken [2]. Bijvoorbeeld, in het papierverwerkingsproces, met name bij gebruik van chemische pulping, hebben papier en karton meestal bepaalde chemische resten, zoals alkali en zouten die overblijven van het sulfaatpulpproces. De Wet op voedselveiligheid en hygiëne bepaalt dat fluorescerende kleurstoffen of fluorescerende witmakers verboden zijn voor het gebruik in voedselverpakkingsmaterialen, omdat ze kankerverwekkend zijn [7]. Daarnaast kunnen antischimmelmiddelen of formaldehyde die worden gebruikt bij de verwerking van harsen ook worden opgelost uit papierproducten.
Verontreiniging veroorzaakt door inkt
Mijn land heeft geen speciale inkten voor voedselverpakkingen. De inkten die op papieren verpakkingen worden gedrukt, zijn meestal diepdrukinkten op basis van organische oplosmiddelen die tolueen en xyleen bevatten. Om de inkt te verdunnen, worden vaak benzeenhoudende oplosmiddelen gebruikt, wat resulteert in overmatige restanten benzeenoplosmiddelen. Benzeenoplosmiddelen zijn niet toegestaan in de GB9685-norm, maar ze worden nog steeds in grote hoeveelheden gebruikt; ten tweede bevatten de pigmenten en kleurstoffen die in inkten worden gebruikt zware metalen (lood, cadmium, kwik, chroom, enz.), aniline of gecondenseerde ringverbindingen, die vervuiling met zware metalen veroorzaken, en aniline of gecondenseerde ringkleurstoffen zijn duidelijk kankerverwekkend. Bij het drukken worden ze op elkaar gestapeld, waardoor het onbedrukte oppervlak in contact komt met de inkt, wat secundaire vervuiling vormt. Daarom hebben de schadelijke stoffen in drukinkten voor papieren verpakkingen een ernstige impact op de voedselveiligheid. Om de veiligheid van voedselverpakkingen te waarborgen, zal het gebruik van benzeenvrij drukken een ontwikkelingstrend worden.
Verontreiniging tijdens opslag en transport
Tijdens de opslag en het transport raakt het oppervlak van papieren verpakkingen verontreinigd met stof, vuil en micro-organismen, wat de voedselveiligheid in gevaar brengt.

Metaal

Metalen verpakkingsmaterialen behoren tot de traditionele verpakkingsmaterialen en worden al bijna 200 jaar gebruikt voor voedselverpakkingen. Metalen verpakkingsmaterialen worden verwerkt tot diverse soorten verpakkingen, met metalen platen of folies als grondstof voor voedselverpakkingen. Vanwege de voordelen van hoge barrière-eigenschappen, hoge en lage temperatuurbestendigheid en eenvoudige recycling van afval, worden metalen verpakkingsmaterialen steeds vaker gebruikt voor voedselverpakkingen. Het grootste nadeel van metaal als voedselverpakkingsmateriaal is de slechte chemische stabiliteit en zuur- en alkalibestendigheid. Het corrodeert met name gemakkelijk bij het verpakken van zeer zure voedingsmiddelen, en metaalionen slaan gemakkelijk neer, wat de smaak van het voedsel beïnvloedt. Het grootste veiligheidsprobleem van ijzeren verpakkingen is dat zink naar het voedsel migreert nadat de gegalvaniseerde laag ermee in contact komt, wat voedselvergiftiging veroorzaakt. Aluminiummaterialen bevatten elementen zoals lood en zink, en langdurige inname zal chronische cumulatieve vergiftiging veroorzaken; aluminium heeft een slechte corrosiebestendigheid en is gevoelig voor chemische reacties die schadelijke stoffen neerslaan of genereren, en het is moeilijk om de onzuiverheden en schadelijke metalen in gerecycled aluminium te beheersen; Roestvrijstalen producten bevatten een grote hoeveelheid nikkel, waardoor het oppervlak van de verpakking zwart wordt bij blootstelling aan hoge temperaturen. Tegelijkertijd zorgt de snelle warmteoverdracht ervoor dat onstabiele stoffen in voedsel gemakkelijk verstijfselen en denatureren, en dat ze ook kankerverwekkende stoffen kunnen produceren. Roestvrij staal mag niet in contact komen met ethanol, wat nikkel kan oplossen en chronische vergiftiging bij het menselijk lichaam kan veroorzaken. Daarom is het over het algemeen noodzakelijk om verf aan te brengen op de binnen- en buitenwanden van metalen containers. De binnenwandcoating is een organische coating die op de binnenwand van het metalen blik wordt aangebracht, die voorkomt dat de inhoud direct contact maakt met het metaal, elektrochemische corrosie voorkomt en de houdbaarheid van voedsel verlengt. De chemische verontreinigende stoffen in de coating zullen echter ook migreren naar de inhoud tijdens de verwerking en opslag van blikken, wat vervuiling veroorzaakt. Dergelijke stoffen zijn onder andere BPA (bisfenol-A), BADGE (bisfenol-A diglycidylether), NOGE (fenolvernis glycerolether) en hun derivaten. Bisfenol-A-epoxyderivaten zijn een omgevingshormoon dat via ingeblikt voedsel in het lichaam terechtkomt en hormoononevenwichtigheden en genetische mutaties kan veroorzaken.

Glas

Glas is een eeuwenoud verpakkingsmateriaal. Meer dan 3000 jaar geleden maakten de Egyptenaren voor het eerst glazen containers, en sindsdien is glas een verpakkingsmateriaal geworden voor voedsel en andere artikelen. Glas is een gesmolten product van silicaten, metaaloxiden, enz. Het is een inert materiaal dat niet giftig en onschadelijk is. De belangrijkste kenmerken van glas als verpakkingsmateriaal zijn: een hoge barrière, helder en transparant, goede chemische stabiliteit en gemakkelijk te vormen. Het gebruik ervan is goed voor ongeveer 10% van het totale verpakkingsmateriaal.

Oplossen van giftige stoffen tijdens het smelten
Over het algemeen zijn de interne ionen van glas sterk gebonden. Na smelten bij hoge temperatuur vormen de meeste ervan onoplosbare zoutsubstanties met een uitstekende chemische inertie, die niet reageren met het verpakte voedsel en een goede verpakkingsveiligheid bieden. Glasproducten die echter niet goed gesmolten zijn, kunnen last hebben van het probleem dat giftige stoffen oplossen uit de glasgrondstoffen. Daarom moeten glasproducten in water worden geweekt of worden verhit met verdund zuur. Levensmiddelen en medicijnen met strenge verpakkingseisen kunnen sodakalkglas omzetten in borosilicaatglas. Tegelijkertijd moet aandacht worden besteed aan de kwaliteit van het glassmelt- en gietproces om de veiligheid van het verpakte voedsel te garanderen.
Overmatig gehalte aan zware metalen
Hoogwaardig glaswerk, zoals wijnglazen met een hoge voet, bevat vaak loodverbindingen, en de toegevoegde hoeveelheid loopt doorgaans op tot wel 30% van het glas. Dit is een prominenter veiligheidsprobleem bij glaswerk.
Veiligheidsrisico's van kleurstoffen in gekleurd glas
Om te voorkomen dat schadelijk licht de inhoud beschadigt, worden verschillende kleurstoffen gebruikt om het glas te kleuren. Het grootste veiligheidsrisico bij toegevoegde metaalzouten is de migratie van opgeloste stoffen uit het glas. Zo kunnen de toegevoegde loodverbindingen migreren naar wijn of andere dranken, en kan er ook siliciumdioxide in oplossen.

Keramiek

Vergeleken met verpakkingen van metaal, plastic en andere verpakkingsmaterialen kunnen keramische verpakkingen de smaak van voedsel beter behouden. Zo is gefermenteerde tofu in keramische verpakkingen van betere kwaliteit dan gefermenteerde tofu in plastic verpakkingen, omdat keramische verpakkingen goed luchtdicht zijn en de onderlinge dichtheid tussen de keramische moleculen niet erg groot is. Hierdoor kan de lucht niet volledig worden geblokkeerd, wat bevorderlijk is voor de latere fermentatie van gefermenteerde tofu.
De hygiënische en veiligheidsaspecten van keramische verpakkingsmaterialen die gebruikt worden in voedselverpakkingen hebben voornamelijk betrekking op het oplossen van zware metalen zoals lood of cadmium in de glazuurlaag op het oppervlak van geglazuurd keramiek. Algemeen wordt aangenomen dat keramische verpakkingen niet-giftig, hygiënisch en veilig zijn en geen nadelige reacties zullen veroorzaken met het verpakte voedsel. Langetermijnstudies hebben echter aangetoond dat glazuren voornamelijk bestaan ​​uit verschillende metaaloxiden en hun zouten, zoals lood, zink, cadmium, antimoon, barium, koper, chroom en kobalt, waarvan de meeste schadelijke stoffen zijn. Keramiek wordt gebakken op 1000-1500 °C. Bij een lage baktemperatuur vormt het gekleurde glazuur geen onoplosbare silicaten. Bij gebruik van keramische verpakkingen lossen giftige en schadelijke stoffen gemakkelijk op en besmetten ze voedsel. Bijvoorbeeld, in verpakkingen met zure voedingsmiddelen (zoals azijn, sap) en wijn, lossen deze stoffen gemakkelijk op en migreren ze naar voedsel, wat veiligheidsproblemen veroorzaakt. Zowel binnenlandse als buitenlandse regelgevingen staan ​​grenswaarden toe voor de hoeveelheid opgelost lood en cadmium in keramische verpakkingen.
Nederlands Het bovenstaande is een korte inleiding tot de veiligheid van voedselverpakkingsmaterialen en de belangrijkste materialen. Met de ontwikkeling van de nationale economie, beleidsaanpassingen en veranderingen in consumentenconcepten, zijn we begonnen met het opzetten van een wetenschappelijk, gericht en praktisch systeem voor de controle van de veiligheid van voedselverpakkingen op basis van de ervaring van ontwikkelde landen; geleidelijk nieuwe regelgeving op het gebied van voedselverpakkingsmaterialen vaststellen en verbeteren, en een systeem voor kwaliteitsnormen voor voedselverpakkingen formuleren in overeenstemming met internationale normen. Als consumenten is het met name belangrijk om hun bewustzijn van zelfbescherming te vergroten. Uit het onderzoek naar het vertrouwen van consumenten in de hygiëne en veiligheid van voedselverpakkingsmaterialen blijkt dat mensen geloven dat glas, keramiek en metalen veiliger zijn [9], maar deze materialen brengen ook veiligheidsrisico's met zich mee. Consumenten missen kennis over veiligheid, zoals het niet kunnen herkennen van de informatie op het etiket, wat hun acceptatie van veiligheidsinformatie beïnvloedt.

Ontwikkelingstrend van voedselverpakkingsmaterialen

Pleiten voor koolstofarme en milieuvriendelijke verpakkingen
In de voedselproductieketen zal het bepleiten van milieubescherming en een lage koolstofuitstoot de algemene trend zijn, en de milieuvervuiling en verspilling van hulpbronnen veroorzaakt door afgedankte verpakkingen krijgen steeds meer aandacht. Er is consensus ontstaan over het verminderen van verpakkingen, het benutten van hulpbronnen, het verminderen van de onschadelijkheid, het beperken van de koolstofuitstoot en de veiligheid, en het hergebruiken van verpakkingen. De ervaringen met voedselverpakkingen in Europa en de Verenigde Staten zijn de moeite waard om te leren en te raadplegen. Zweden en andere landen hebben bijvoorbeeld al meer dan twintig keer het hergebruik van polyester PET-flessen en PC-melkflessen geïmplementeerd, het Nederlandse Wellman Company en het Amerikaanse Johnson Company hebben 100% gerecyclede PET-verpakkingen, en sommige papieren verpakkingen kunnen na gebruik worden gerecycled. Elk consumentenmateriaal dat niet op de juiste manier wordt verwerkt, veroorzaakt vervuiling.
Stel een redelijk verbruiks- en gebruikssysteem in om de milieuvervuiling te verminderen
Op het gebied van verpakkingsmaterialen ontwikkelen polymere materialen zich sneller dan glas, metaal en papier. De belangrijkste reden hiervoor is dat polymeren goede functies hebben.

Nadat mijn land toetreedt tot de WTO, zal de invoerbelasting op kunststofharsen door de verlaging van tarieven met 60% dalen en zal de kunststofverpakkingsindustrie van mijn land meer ruimte hebben voor ontwikkeling. Volgens rapporten bedroeg de jaarlijkse groei van papieren verpakkingen in de Verenigde Staten in de afgelopen vijf jaar 3,2%, de jaarlijkse groei van metalen verpakkingen 2,5%, de jaarlijkse groei van glazen verpakkingen 0,5% en de jaarlijkse groei van plastic verpakkingen 5,5%. Voedselverpakkingsmaterialen moeten gedurende het hele proces worden geëvalueerd. Vanuit economisch oogpunt zijn de transport- en opslagkosten van afbreekbare materialen relatief hoog. Voor consumenten kost papierverpakking meer dan plastic verpakkingen (ongeveer 2 keer zoveel). Het is duidelijk dat plastic het meest gebruikte en meest handige verpakkingsmateriaal voor voedselverpakkingen zal blijven. Daarom is het noodzakelijk om een redelijk consumentengebruiksysteem op te zetten om de vervuiling van het milieu te verminderen en geleidelijk te elimineren.
Versterk het onderzoek en de ontwikkeling en de veiligheidsbeoordeling van functionele verpakkingsmaterialen
In de toekomst zal er bij voedselverpakkingsmaterialen meer aandacht worden besteed aan functionaliteit, met veiligheid als uitgangspunt. Papieren voedselverpakkingsmaterialen versterken de functies van vochtwerend, houdbaar, steriliserend, antiseptisch (antioxidant), waterbestendig, zuurbestendig, oliebestendig en geurneutraliserend. Afbreekbare verpakkingsmaterialen versterken de systematische evaluatie van hun stabiliteit, afbreekbaarheid en zuinigheid, zoals veiligheidsevaluatie onder verschillende temperaturen, vochtigheid, pH, zuurstofgehalte en oliehoudende voedingsmiddelen en magnetronomstandigheden. Wetenschappelijke onderzoeksafdelingen zouden daarom systematischer onderzoek moeten doen naar voedselverpakkingsmaterialen en producten moeten ontwikkelen die voldoen aan de eisen voor voedselhygiëne en die niet giftig en onschadelijk zijn voor mens en milieu.
Versnel de herziening en formulering van normen en stel een kwaliteitsnormensysteem op dat in lijn is met internationale normen.
Momenteel zijn enkele van de hygiënenormen voor voedselverpakkingen en de items voor regelmatige bemonstering in mijn land begin jaren negentig opgesteld. De bestaande oude normen zijn niet geschikt voor het testen van nieuwe materialen en voldoen niet langer aan de eisen voor productveiligheid. Gezien de huidige situatie met verouderde normen zouden managementafdelingen moeten verwijzen naar internationale geavanceerde normen om de herziening, verbetering en actualisering van bestaande normen te versnellen. Mijn land heeft een zekere achterstand ten opzichte van ontwikkelde landen op het gebied van veiligheidsevaluatie en testtechnologie, wat de evaluatiemogelijkheden van nieuwe stoffen en materialen beïnvloedt. Sommige monomeren en additieven kunnen niet worden gedetecteerd, en zelfs als ze wel worden gedetecteerd, is hun gevoeligheid zeer beperkt. Daarom moeten we de opbouw van de detectie- en evaluatiecapaciteiten van technische ondersteuningsinstellingen versterken, onderzoek doen naar sporendetectietechnologie en ultrasporendetectietechnologie voor sommige monomeren en additieven, methoden ontwikkelen voor het detecteren van meerdere soorten chemische stoffen, diverse detectienormen verbeteren en zo snel mogelijk snelle en effectieve detectiemethoden en detectieapparatuur ontwikkelen. Tegelijkertijd moeten we de samenwerking met internationale organisaties, zoals de Codex Alimentarius Commissie (CAC), de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO), enz., blijven versterken en zo snel mogelijk de procedures voor de evaluatie van de veiligheid, de evaluatiemechanismen en de beheermethoden voor voedselverpakkingsmaterialen formuleren en verbeteren.
Verbeter het veiligheidsborgingssysteem van voedselverpakkingsmaterialen
Versnel de promotie van het markttoegangssysteem voor de kwaliteit en veiligheid van verpakkingsmateriaal en voer actief verplichte certificeringswerkzaamheden uit. Voor bedrijven die productielicenties hebben verkregen, moet het toezicht na certificering worden versterkt en moet een solide mechanisme voor veiligheid op de lange termijn worden opgezet. Het is de moeite waard om te leren van de relatief succesvolle ervaring van Europa en de Verenigde Staten, en we moeten een solide systeem voor toegang tot voedselverpakkingen en regelgevende maatregelen opzetten, zoals een certificeringssysteem voor de kwaliteit en veiligheid van voedsel en verpakkingen, een terugroepsysteem voor voedsel en verpakkingen, en een traceerbare database voor voedsel- en verpakkingsveiligheid opzetten. GMP- en HACCP-systemen worden momenteel door de wereld erkend als de meest effectieve en economische voedselveiligheidssystemen [14]. Mijn land moet zo snel mogelijk het verplichte GMP- en HACCP-certificeringssysteem in de industrie voor voedselverpakkingsmaterialen implementeren om een sterke barrière op te bouwen voor de veiligheid van voedselverpakkingen in mijn land.
Versterk de zelfdiscipline en maatschappelijke verantwoordelijkheid van het bedrijf
Voor gewone consumenten is het zeer moeilijk om vast te stellen of voedselverpakkingen veiligheidsrisico's met zich meebrengen. De bevoegde diensten zouden passende maatregelen moeten nemen om de bedrijfsproductie te reguleren en de veiligheid van voedselverpakkingsmaterialen vanaf de bron te waarborgen. Juridisch bewustzijn, zelfdiscipline en maatschappelijke verantwoordelijkheid van productiebedrijven hangen direct samen met voedselveiligheid. Als belangrijk onderdeel van de voedselverwerking zou de voedselverpakkingsindustrie geleidelijk jaarlijkse inspecties, regelmatige inspecties en toezicht en steekproeven moeten invoeren, en het toezicht op kleine en familiebedrijven moeten vergroten en illegale bedrijven moeten bestraffen. Daarnaast moet de situatie van onduidelijke functies van toezichthoudende afdelingen, herhaald toezicht en mazen in de wet worden aangepakt om de efficiëntie van het management te verbeteren en bedrijven aan te moedigen om volgens normen te produceren en in overeenstemming met de wet te handelen. Voedselverpakkingsmaterialen brengen niet alleen milieuproblemen met zich mee, maar, belangrijker nog, ook de volksgezondheid en veiligheid. De veiligheid van voedselverpakkingsmaterialen staat gelijk aan voedselveiligheid. Het verbeteren van de kwaliteit en veiligheid van voedselverpakkingsmaterialen waarborgt niet alleen de voedselveiligheid, maar ook de gezondheid van consumenten en de sociale stabiliteit en harmonie.

Conclusie

Voedselverpakkingsmaterialen zijn essentieel, niet alleen voor het behoud van de voedselkwaliteit, maar ook voor de volksgezondheid en -veiligheid. Hoewel materialen zoals plastic, papier, metaal en glas veel worden gebruikt, brengt elk zijn eigen risico's met zich mee, zoals besmetting, migratie van giftige stoffen en milieuproblemen. Om deze uitdagingen aan te pakken, is het cruciaal om de veiligheidsnormen te blijven verbeteren, grondig onderzoek te doen en strenge testprotocollen op te stellen. Bovendien zal het promoten van milieuvriendelijke en functionele verpakkingsmaterialen, samen met het versterken van regelgeving en zelfdiscipline binnen bedrijven, essentieel zijn voor het verbeteren van de veiligheid van voedselverpakkingen. Door deze maatregelen te nemen, kunnen we zowel de gezondheid van consumenten als de toekomst van de voedselverpakkingsindustrie beschermen.